wtorek, 26 maja 2015

Żabcia i Książę

   
 Za siedmioma górami, za siedmioma rzekami, w odległej krainie, w ogromnym pałacu mieszkał książę. Był On tak ważną osobistością ze względu na piękne serce, że w jego komnacie nie było drzwi. Królowa jak i starszy Książę czuwali w gotowości by w razie gdyby serce księcia zbyt głęboko popadło w melancholię szybko pobudzić je do życia. Książę był przystojny, wysoki i dobrze zbudowany. Miał magiczne oczy w które większość panien dworskich lubiło się wpatrywać. Wrażliwy i dobry książę skrywał tez wiele tajemnic. Miał on też swoją księżniczkę dla której przemierzał setki mil. Był z nią bardzo związany jak i z miastem z którego pochodziła.
      Pewnego dnia z tęsknoty siedział na skale za pałacem i wpatrywał się w gołębie pocztowe. Nagle jeden z nich usiadł mu na ramieniu. Książę sięgnął po list i przeczytał jego zawartość, potem starannie obejrzał kopertę. Dowiedział się, że w pobliskim królestwie mieszka samotna Żaba, która nie ceni siebie mimo tego, że ma dobre serce. Książę poczuł, że zaprzyjaźni się z nią. Jego Księżniczka mieszka daleko, a on czuje się tak bardzo samotny więc skoro Żaba też potrzebuje przyjaciela to on z przyjemnością nim zostanie. I tak każdego wieczora on i ona zasiadali  na skale oddaleni o 40 mil wypatrując swoich gołębi. Dość długo ze sobą konwersowali. W między czasie ona mu powiedziała o tym czemu jest taka samotna i czemu źle o sobie mówi a on o tworzył się przed nią o ujawnił wszystkie tajemnice.
     Po kilku miesiącach gdy Żaba tak bardzo polubiła i zaufała Księciu on przestał przychodzić na skałę wysyłając jej ostatnią wiadomość, że nie jest dla niej odpowiednim przyjacielem. Ona odebrała to jako pożegnanie. Domyślała się, że oświadczył się księżniczce dla tego od niej ucieka.
     Żaba na siłę szukała kogoś kto wypełni tą pustkę po księciu, siedziała i łapała po kolej gołębie z listami i korespondowała z wieloma chłopami, szlachcicami i mieszczanami, ale żaden z nich nie uczynił jej tak szczęśliwą jak książę.
     Pewnego dnia poczuła, że jej serce zaczyna wolniej bić i po jednym z koncertów przy stawie wysłała wiadomość do księcia. Napisała, że tak bardzo tęskni, że już dłużej tak nie wytrzyma, chciała napisać mu zanim umrze, że jest dla niej bardzo ważny, że jest jej przyjacielem. Książę napisał a ten fakt uratował Żabę przed śmiercią. Jej serce zaczyna bić a jej wiara w lepsze życie wzrosła. Wszystko zaczęło wracać do normy.
     Pewnego wiosennego wieczoru Książę powiedział Żabie, że zaręczyny z księżniczką zostały zerwane. Żaba zaczęła pocieszać Księcia. Przez to właśnie bardzo się do siebie zbliżyli. Kilka tygodni później książę oznajmił Żabie, że jest ona dla niego bardzo ważna i , że dąży ją szczerą miłością. Ona nie chciała Go zranić więc troszkę się przestraszyła, nie była jak inne kobiety nie interesował ją posag księcia jak i jego wygląd, przecież nawet jeszcze Go nie widziała. Kilka dni później Książę podjął decyzję, że musi ją poznać. Zostawił wszystko, wsiadł w karetę i przyjechał do małej wioski. Ujrzał ją w tłumie. Ona też od razu go poznała ale bała się, że to jest tylko sen. Nie chciała się obudzić.
Długo rozmawiali a gdy zrobiło się późno Książę porwał Żabę do wierzy. I po kolej uczył ją wszystkiego. Przede wszystkim tego by zawsze była sobą i nigdy się nie zmieniała. Pokochał ją taką jaka była i to w niej było najważniejsze. Ona nie potrzebowała drogich ubrań i innych drogocenności dla niego wystarczyło to że po prostu jest obok. Leżeli sobie obok siebie przytuleni i przez niewielkie okienko w dachu oglądali złociste gwiazdy które jak perły błyszczały na ciemnym niebie. Tak spędzili kilka godzin po czym lokaj przyniósł im kolacje. Żaba stała się bardziej ufna i śmielsza co do księcia. Czuła, że powinna dać mu szanse. Książę domyślił się , że Żaba także coś do niego czuje. Spędzili piękny dzień i wieczór. Gdy nastał ranek przyszła pora na rozstania. Mimo, że było ciężko Żaba pożegnała się z Księciem a on wsiadł do swojej karety i odjechał.
    Gdy Żaba wróciła do domu miała dużo czasu na przemyślenia tego co zaszło i tego, że ona na prawdę Go pokochała. Nie za bardzo wiedziała jak mu to powiedzieć. Zdawała sobie sprawę, że w porównaniu z nim jest takim nikłym ziarenkiem na dnie oceanu, Ale gdy już to z siebie wykrztusiła zrozumiała, że nie było czym się przejmować. Książę jak tylko dowiedział się co ona do niego czuje wsiadł w karetę i przyjechał. Zobaczył ją zasmuconą, ale tak bardzo stęskniona, że rzuciła się mu na szyję i nagle zaczęło się dziać coś dziwnego, Żaba zaczęła błyszczeć i zmieniać swój wygląd. Książę zamknął oczy i nagle po ich otwarciu ujrzał piękną Księżniczkę o brązowych oczach i kręconych ciemno brązowych długich włosach. Książę ją pocałował i w tedy zrozumiał, że są dla siebie stworzeni. Wiedział , że tylko z nią może być szczęśliwy a ona chciała spędzić z nim resztę życia
    Żaba nie rozumiała czemu miłość zamieniła ją w tak piękną istotę, ale zrozumiałą, że miłość potrafi wszystko nawet przezwyciężyć śmierć. Potrafi z niemożliwego zrobić możliwe.
     Książę ożenił się z księżniczką i wspólnie wybudowali piękny zameczek z bajkowym ogrodem. Doczekali się trójki  pięknych i zdolnych dzieci. Książę zrzekł się tronu i powierzył go bratu. Oboje  chcieli żyć tylko dla siebie, nie chcieli by królestwo ich dzieliło. Żyli z daleka od tłumów, skromnie ale dążyli siebie i dzieci głęboką miłością i żyli długo i szczęśliwie.
         KONIEC...
     
                  

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz